آزنیک، گزارش می‌دهد؛

الزام بازنگری در موضوعات فرهنگی کودک و نوجوان/ تنبیه بدنی در مدارس و تبعات آن

گاه و بیگاه با اخبار مربوط به خشونت در مدارس و برخوردهای قهرآمیز از سوی معلم با دانش‌آموز یا در مواردی حتی دانش‌آموز با معلم مواجه می‌شویم. این موارد حتی اگر اندک هم باشد، به واسطه تأثیر فراگیر این دست از اخبار، قابل تأمل و کنترل آن برای ایجاد سلامت روان، روح و جسم دانش‌آموزان ضروری است. در ادامه گزارش به بررسی بیشتر در اینباره می‌پردازیم.

 دلایل رفتار خشونت‌آمیز در مدارس

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، امروزه انتظار می‌رود که معلمان، سهم قابل توجهی در آموختن مهارت‌های زندگی از جمله کنترل خشم به دانش‌آموزان داشته باشند. بر این اساس انتظار می‌رود آنان خود از چنین مهارت‌هایی دست کم در حد قابل قبول در جامعه برخوردار باشند. از طرفی، آموزش معلمان در این زمینه  لازم و واجب است و همچنین از سویی، اهمیت و ضرورت آموزش مهارت‌های زندگی به دانش‌آموزان برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی، هر روز بیش از گذشته خود را نشان می‌دهد. لذا رفتار همراه با خشونت برخی از معلمان در كلاس های درس شاید موضوعی باشد كه مسوولان آموزش و پرورش نیز به آن اذعان دارند اما این تنها آموزگاران نیستند كه این رفتار را از خود نشان می دهند بلكه در سال های اخیر این نوع رفتار در میان دانش آموزان نیز بسیار دیده می شود. كارشناسان رفتاری معتقدند كه یكی از منابع پرخاشگری و خشونت در دوره نوجوانی نیاز شخص به قدرت است. بسیاری از دانش آموزان هنگامی كه احساس كنند، والدین سلطه گر و معلمان سرد و خشنی دارند تنها وسیله ای كه برای دفاع از خود و به دست آوردن احساس قدرت شخصی برایشان باقی می ماند این است كه به خشونت و پرخاشگری روی بیاورند. واكنش در مقابل رفتار خشونت آمیز معلم، عكس العمل همراه با خشونت در خانه، تاثیر پذیری از شخصیت های فیلم ها و شاد نبودن فضای مدارس از جمله دلایل رفتار خشونت آمیز دانش آموزان با معلمان و با یكدیگر است.

نسل جدید متفاوت‌تر از قبل

محمد داوری، یکی از مشاوران شاغل در مدارس ایران در اینباره می‌گوید: این موضوع، یک مشکل سنتی و فرهنگی در جامعه ماست که در نگرش غیرکارشناسی و مغایر با اصول روان شناسی کودک و نوجوان و اصول تعلیم و تربیت ریشه دارد. ریشه این پدیده را در فرهنگ و سنت مردسالارانه و پدرسالارانه خودمان باید ببینیم. ما ضرب المثل ها و اشعار زیادی داریم که باید دانش آموز حتما از معلم کتک بخورد تا تربیت بشود که امثالش را شنیده اید. چیزهایی مثل «تا نباشد چوب تر» یا «چوب معلم گل» و امثال اینها را در ادبیات و ادبیات عامه مردم فراوان داریم. وقتی چنین چیزی را در ادبیات مان داریم یعنی بخشی از فرهنگ ما بوده و این بدان معنی است که ما نیاز به بازنگری فرهنگی داریم. باید بدانیم که نسل جدید هم زیر بار این سنت و این فرهنگ مغایر با حقوق کودک و نوجوان و روان شناسی کودک و نوجوان نمی رود. متاسفانه ساختار دولتی ما و ساختار مدیریتی و اجرائی ما هم از همین جنس است؛ این جنس فرهنگ مردسالارانه، تحکمی و متکی بر اجبار و برخی شاخص های سنتی و فرهنگی است.

ممنوعت هرگونه توهین و تنبیه بدنی در مدارس

براساس آیین‌نامه انضباطی آموزش و پرورش هرگونه تنبیه بدنی، توهین و تعیین تكالیف اضافی جهت تنبیه ممنوع است اما برای برخورد با تخلفات احتمالی دانش‌آموزان، قانون سلسله مراتبی را با توجه به اصول تربیتی تعیین می‌كند كه برای تنبیه دانش‌آموزان باید به آن توجه شود. البته براساس ماده 74 این آیین‌نامه، «قصور و سهل انگاری دانش‌آموزان نسبت به انجام دادن وظایف خود تخلف محسوب می‌شود و مدیر، شورای مدرسه، معاونان و مربیان موظف هستند قبل از اعمال هرگونه تنبیه از وضع و موقعیت محصل آگاهی یابند و در جست وجوی انگیزه و علت تخلف برآیند و نسبت به رفع آن اقدام كنند.

پایان خبر//