آزنیک، گزارش می‌دهد؛

کودکان پرخاشگر و چگونگی ارتباط صحیح با آنها

اگر فرزند شما از نظر جسمی یا عاطفی به کودکان دیگر صدمه می ‎زند و بارها و بارها مرتکب این خطا شده، به این معناست که کودک شما پرخاشگر است. شیوه مناسب رفتار با این کودکان، به آن ها کمک می‎کند تا در آینده با سایر هم سن و سالان خود همراه شده و از بروز رفتارهای پرخاشگرانه خودداری کنند. در ادامه به جزییات بیشتر در اینباره می‌پردازیم.

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، شاید برایتان عجیب باشد، اما پرخاشگری و رفتار تهاجمی بخشی طبیعی از فرایند رشد یک کودک است. بسیاری از بچه‌ها گاهی اسباب‌بازی‌های هم‌کلاسی‌ها را می‌گیرند، به آنها ضربه و لگد می‌زنند یا تا حد کبود شدن جیغ می‌زنند.

یک کودک خردسال هنوز هم در حال یادگیری انواع مهارت‌های جدید، از استفاده قیچی گرفته تا صحبت با جملات پیچیده است. او به راحتی می‌تواند از هر کاری که می‌خواهد به نتیجه برساند کلافه شود و در نهایت به همبازی‌اش حمله کند.

اگر فرزند شما برای اولین بار به مهدکودک یا پیش‌دبستانی می‌رود، در حال عادت کردن به دور بودن از خانه نیز هست. اگر دلخوری و خشمی داشته باشد یا علاوه بر چیزهای دیگر، احساس کند مورد غفلت وبی‌توجهی قرار گرفته، ممکن است به راحتی با هل دادن با کودک بغل دستش که او را آزار می‌دهد انتقام بگیرد.

در مواقع دیگر، کودک شما ممکن است فقط خسته و گرسنه باشد و درست نمی‌داند که چگونه از پس این موضوع بربیاید، بنابراین با گاز گرفتن، ضربه زدن، الم شنگه به پا کردن پاسخ می‌دهد.

علل عصبانیت کودکان

عللی که باعث عصبانی شدن کودکان می‌شوند و باید در این بخش از مقاله روانشناسی تربیت کودک 8 ساله به آن اشاره کنیم بسیار متنوع هستند و ممکن است بسته به هر کودک متفاوت باشند. اما برخی از عوامل معمولی که ممکن است باعث عصبانی شدن کودکان شوند عبارتند از:

1.     احساسات: کودکان ممکن است به دلایل مختلفی از جمله خستگی، گرسنگی، خشم، اضطراب یا ناراحتی عصبانی شوند.

2.     اختلاف مواضع: وقتی که کودکان متوجه می‌شوند مواضع و انتظارات آن‌ها با دیگران متفاوت است، ممکن است عصبانی شوند. این ممکن است برای مواقعی باشد که اجازه نمی‌دهید که آن‌ها چیزی را بخواهند یا از آن‌ها انتظار دارید که چیزی را انجام دهند.

3.     محیط: مواردی مانند سروصدا، انحصار، حساسیت به نور یا صدا و یا موارد دیگر ممکن است باعث عصبانی شدن کودکان شود.

4.     نقشه‌ها و مرزها: احساس احترام، حفظ حریم شخصی و تعدادی از نیازهای اساسی دیگر از جمله عواملی هستند که ممکن است به عصبانی شدن کودکان مرتبط باشند.

5.     شرایط فیزیکی: برخی از شرایط فیزیکی مانند خلوص کم خواب، فشار زاید، گرسنگی یا خستگی ممکن است باعث عصبانی شدن کودکان شود.

با توجه به اینکه هر کودک می‌تواند به شکل مختلفی به عوامل مختلف عصبانیت نشان دهد، مهم است که به صورت فردی و با احترام و توجه والدین و مربیان این مسائل مورد بررسی قرار گیرد.

چگونگی ارتباط با کودک پرخاشگر

• با کودک خود ارتباط برقرار کنید. سعی کنید وقت بیشتری را با کودک خود بگذرانید و به او توجه کنید. این کار به کودک کمک می‌کند تا احساس امنیت و اعتماد کند.
• به کودک خود عشق و محبت هدیه دهید. کودکانی که احساس عشق و محبت می‌کنند، کمتر به پرخاشگری روی می‌آورند.
• محدودیت‌های مشخصی را برای کودک تعیین کنید. به کودک خود بگویید که چه رفتارهایی قابل قبول هستند و چه رفتارهایی قابل قبول نیستند.
• از تنبیه‌های مناسب استفاده کنید. اگر کودک رفتار پرخاشگرانه‌ای از خود نشان داد، از تنبیه‌های مناسب برای اصلاح رفتار او استفاده کنید.
• از الگوهای مثبت رفتاری پیروی کنید. کودکان از رفتارهای بزرگسالان الگوبرداری می‌کنند. بنابراین، اگر می‌خواهید کودک شما رفتار پرخاشگرانه نداشته باشد، خودتان نیز باید رفتاری آرام و محترمانه داشته باشید.
• در برخورد با کودک پرخاشگر، مهم است که خونسردی خود را حفظ کنید. اگر شما عصبانی شوید، کودک نیز بیشتر تحریک شده و رفتار پرخاشگرانه خود را تشدید می‌کند.
• به کودک کمک کنید تا احساسات خود را شناسایی کند. بسیاری از کودکان نمی‌توانند احساسات خود را به درستی شناسایی کنند. به کودک خود کمک کنید تا یاد بگیرد که چه زمانی عصبانی، ناراحت، یا ترسیده است.
• به کودک یاد دهید که چگونه با احساسات خود کنار بیاید. به کودک خود کمک کنید تا راه‌های سالمی برای بیان احساسات خود پیدا کند.
• از کودک خود انتظارات واقع‌بینانه داشته باشید. از کودک خود انتظار نداشته باشید که همیشه رفتاری بی‌نقص داشته باشد. همه کودکان گاهی اوقات رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان می‌دهند.
• به کودک خود نشان دهید که او را دوست دارید و قبول دارید. کودکانی که احساس می‌کنند دوست داشته می‌شوند، کمتر به پرخاشگری روی می‌آورند.