بازگشت به صفحه اخبار
دوشنبه 08-11-1403
دسته بندی: اجتماعی , سلامت ,
آزنیک گزارش می‌دهد

آمار نگران‌کننده ابتلا به سرطان در کودکان ایرانی/ سالانه3000 کودک به سرطان مبتلا می‌شوند

سرطان در کودکان ایرانی یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در این گروه سنی است. طبق آمارها، سالانه حدود 3000 کودک به این بیماری مبتلا می‌شوند. لوسمی و تومورهای مغزی از شایع‌ترین انواع سرطان‌ها در میان کودکان کشور هستند. در حالی که پیشرفت‌هایی در زمینه تشخیص و درمان این بیماری مشاهده می‌شود، مشکلاتی همچنان از جمله کمبود امکانات درمانی و هزینه‌های بالا وجود دارد.

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، سرطان یکی از مشکلات بهداشتی جدی در سراسر جهان است و کودکان نیز از این بیماری مصون نیستند. در ایران، گرچه سرطان در میان کودکان نسبت به بزرگسالان کمتر شایع است، اما به‌طور قابل‌توجهی بر سلامت و زندگی این گروه سنی تأثیر می‌گذارد. آمارها و گزارش‌ها نشان می‌دهند که میزان ابتلا به سرطان در کودکان ایرانی در سال‌های اخیر تغییرات و روندهای قابل‌توجهی را به خود دیده است. 

 

وضعیت فعلی سرطان در کودکان ایران: طبق آمارهایی که از سازمان بهداشت جهانی و وزارت بهداشت ایران منتشر شده است، سرطان در کودکان زیر 14 سال یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در این گروه سنی به شمار می‌رود. سرطان‌های شایع در کودکان ایرانی شامل سرطان‌های خون مانند لوسمی (لنفوبلاستیک حاد)، تومورهای مغزی، سرطان‌های کلیه، و سرطان‌های بدخیم سیستم عصبی مرکزی هستند. لوسمی، به‌ویژه لوسمی لنفوبلاستیک حاد، شایع‌ترین نوع سرطان در میان کودکان ایران است. 

 

حسن ابوالقاسم، رئیس دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) گفت: سرطان‌های خون و مغز در میان کودکان ایرانی از شیوع بیشتری نسبت به سایر سرطان‌ها برخوردار هستند، اما میزان بروز این بیماری‌ها همچنان محدود است و سالانه تنها ۳۰۰۰ مورد جدید در کشور ثبت می‌شود. 

وی اظهار کرد: سرطان خون معمولاً با علائم عمومی همچون تب، ضعف، درد عضلات و مفاصل و علائم خونی مانند کبودی بدن و کم‌خونی همراه است. در مقابل، تومورهای مغزی اغلب با سردرد و استفراغ طولانی‌مدت بروز می‌کنند که به درمان‌های عادی پاسخ نمی‌دهند. 

ابوالقاسم افزود: با وجود محدودیت در پیشگیری از این نوع سرطان‌ها به دلیل نقش پررنگ عوامل ژنتیکی، تشخیص زودهنگام می‌تواند تأثیر بسزایی در موفقیت درمان داشته باشد. شیمی‌درمانی‌ها اکنون بسیار مؤثر هستند و بیش از ۸۰ درصد کودکان مبتلا با درمان‌های موجود معالجه قطعی می‌شوند. 

 

وی همچنین به اهمیت تحقیقات در زمینه کاهش عوارض درازمدت شیمی‌درمانی اشاره کرد و گفت: یکی از چالش‌های پیش روی درمان سرطان کودکان، کاهش عوارض ناشی از داروهای شیمی‌درمانی است که نیازمند پیشرفت در تولید داروهای نوین با عوارض کمتر است. 

این متخصص در ادامه تأکید کرد که عوامل محیطی نقش کمتری در بروز سرطان کودکان دارند و تغذیه معمولاً تأثیر مستقیم چندانی در این بیماری‌ها ندارد. با این حال، خانواده‌ها می‌توانند با توجه به سلامت عمومی کودکان و مراجعه به‌موقع به پزشک در صورت مشاهده علائم مشکوک، از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند. 

 

دلایل و عوامل مؤثر: عوامل مختلفی در بروز سرطان در کودکان تأثیرگذار هستند. برخی از این عوامل شامل شرایط ژنتیکی، محیط زیست، آلودگی‌های محیطی، و البته دسترسی به امکانات بهداشتی و درمانی است. در ایران، در حالی که پیشرفت‌هایی در زمینه تشخیص و درمان سرطان‌های کودکان مشاهده می‌شود، مشکلاتی نظیر نبود مراکز تخصصی در برخی از استان‌ها، کمبود امکانات پزشکی در مناطق دورافتاده و هزینه‌های بالای درمان همچنان وجود دارند. 

 

پیشرفت‌ها و چالش‌ها: خوشبختانه در سال‌های اخیر، مراکز درمانی و بیمارستان‌های تخصصی در ایران در زمینه درمان سرطان کودکان توسعه یافته‌اند. بیمارستان‌هایی نظیر بیمارستان حضرت رسول، مرکز درمانی نوید و بیمارستان کودکان مفید در تهران و برخی دیگر از استان‌ها تلاش می‌کنند تا درمان‌های نوین‌تری را در اختیار کودکان مبتلا به سرطان قرار دهند. همچنین، برخی از پروژه‌های تحقیقاتی در داخل کشور در حال بررسی روش‌های درمانی جدید و موثرتر هستند. 

با این حال، چالش‌های مهمی همچنان باقی است. بسیاری از خانواده‌ها به دلیل هزینه‌های بالای درمان، به ویژه در مراحل پیشرفته بیماری، با مشکلات مالی مواجه هستند. این در حالی است که سرطان در صورت تشخیص به‌موقع و درمان به موقع، شانس بهبود و بقای بسیار بالایی دارد. 

 

نتیجه‌گیری: سرطان کودکان در ایران همچنان یک چالش بزرگ به شمار می‌رود، اما با توجه به پیشرفت‌های درمانی و تخصصی در این حوزه، امید به زندگی کودکان مبتلا به این بیماری افزایش یافته است. اهمیت تشخیص زودهنگام، دسترسی به درمان‌های موثر و حمایت‌های اجتماعی از خانواده‌های مبتلا به سرطان می‌تواند به کاهش تأثیرات منفی این بیماری بر کودکان و خانواده‌ها کمک کند. 

مقامات بهداشتی باید به تقویت زیرساخت‌ها، بهبود آگاهی عمومی و تسهیل دسترسی به درمان‌های نوین در مناطق مختلف کشور بپردازند تا از بار این بیماری کاسته و کیفیت زندگی کودکان مبتلا را بهبود بخشند. 

 


پایان//