به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، در روزهایی که کودکان بسیاری آماده رفتن به مدرسه، بازی در کوچه یا خوابیدن در آغوش گرم خانواده‌شان بودند، آسمان شهرهای ایران با صدای انفجارهایی لرزید که تا عمق دل‌ها نفوذ کرد. در پی حملات بی‌رحمانه رژیم صهیونیستی به کشورمان، بیش از ۳۰ کودک و نوجوان جان‌شان را از دست دادند—کودکانی که هیچ سلاحی نداشتند جز لبخند و رویا.
«رایان قاسمیان» تنها ۲ ماهه بود. «زهرا ذاکریان» و «محمدعلی بهمن‌آبادی» هم هنوز به جشن تولد یک‌سالگی‌شان نرسیده بودند. کودکانی که تنها پناهشان آغوش خانواده‌شان بود، حالا از میان ما رفته‌اند. بسیاری دیگر نیز مجروح شده‌اند و در بیمارستان‌های کشور تحت درمان‌اند یا به خانه بازگشته‌اند با زخمی که تا همیشه در دل‌شان خواهد ماند.
بسیاری از این کودکان، همان‌هایی بودند که دفتر مشق‌شان را شب قبل از حمله کنار تختشان گذاشته بودند و برای فردا نقشه‌ها کشیده بودند؛ می‌خواستند خلبان شوند، نقاش شوند، یا فقط با دوستان‌شان فوتبال بازی کنند. اما صدای انفجار، نقشه‌هایشان را در هم شکست و رؤیاهایشان را به آسمان برد.
این کودکان نه سیاستمدار بودند، نه نظامی، نه دانشمند. اما خون پاکشان، گواهی شد بر مظلومیت مردمی که حتی کودکان‌شان از حمله در امان نماندند. همانطور که رهبر انقلاب فرمودند، همه مردم ایران احساس کردند که باید در برابر چهره خبیث و تروریستی دشمن، ایستادگی کنند—و همین احساس بود که در روزهای بعد، پاسخ سخت و کوبنده‌ای به دشمنان ملت داد.
امروز، پیکرهای مطهر این شهیدان کوچک، در دل خاک ایران آرام گرفته‌اند. اما نام و یادشان باید زنده بماند—برای همیشه. از این رو، پیشنهاد می‌شود پارک پرواز تهران به نام «پارک یاران رایان» تغییر نام دهد. رایان قاسمیان، کوچک‌ترین شهید این حملات، می‌تواند نماینده‌ای از همه کودکانی باشد که قربانی خشونت و جنایت شدند. یادمانی از تصاویر و نام‌های این کودکان در همان پارک نصب شود، تا نمادی باشد از مظلومیت، ایستادگی و وعده‌ای که مردم ایران داده‌اند: فراموش نخواهیم کرد.
این اسامی—از محمدعلی و زهرا بهمن‌آبادی گرفته تا کیان قاسمیان، محدثه اقدسی، ایما زینلی، طاها بهروزی، هلنا غلامی و بسیاری دیگر—نه فقط نام، که بخشی از تاریخ کشور ما هستند. تاریخی که با اشک آغاز شد، اما با ایستادگی ادامه پیدا می‌کند
پایان//
آخرین اخبار