به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، با شدت گرفتن حملات نظامی میان ایران و اسرائیل، توجه‌ها بیشتر معطوف به کشته‌ها، ویرانی‌ها و آمار تلفات شده؛ اما در سایه این اخبار، گروهی آسیب‌پذیر از کودکان در سکوت فراموش می‌شوند: کودکان دارای اختلالات رشدی مانند اوتیسم و سندروم داون.
برای یک کودک مبتلا به اوتیسم، انفجار ناگهانی، آژیر قرمز، شلوغی پناهگاه و حتی تغییر ناگهانی نور و صدا می‌تواند فاجعه‌بارتر از خود جنگ باشد. نرگس صادقی، روانشناس کودک، در گفت‌وگو با ما می‌گوید:
«کودکان طیف اوتیسم اغلب به صداهای بلند و محیط‌های غیرقابل‌پیش‌بینی واکنش شدید دارند. آن‌ها نمی‌توانند ترسشان را مانند دیگران ابراز کنند، ممکن است جیغ بزنند، قفل شوند یا خودزنی کنند.»
کودکان دارای سندروم داون، به دلیل شرایط پزشکی زمینه‌ای مانند ضعف سیستم ایمنی یا بیماری‌های قلبی، در برابر شرایط اضطراری، تغذیه ناکافی یا استرس بالا آسیب‌پذیرترند. بسیاری از آن‌ها نیازمند داروهای منظم، رژیم غذایی خاص یا مراقبت‌های فیزیکی هستند که در شرایط جنگی نایاب می‌شود.
چه باید کرد؟ (پیشنهادات متخصصان)
حرف آخر
در روزهایی که صداهای جنگ همه‌جا را گرفته، برخی کودکان فقط دنبال سکوتی‌اند که آرامشان کند. آن‌ها نه سلاح دارند، نه زبان برای دفاع از خود. مسئولیت ماست که فراموششان نکنیم.
پایان//
آخرین اخبار