آزنیک گزارش می‌دهد

نمایشگاه موسیقی کودک و نوجوان؛ پلی میان فرهنگ رسمی و فرهنگ زنده

نمایشگاه موسیقی کودک و نوجوان، از ۲۳ تا ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ در سالن حجاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار می‌شود؛ رویدادی که از نگاه بسیاری از فعالان فرهنگی، فرصتی ارزشمند برای تقویت نقش موسیقی در پرورش نسل آینده به شمار می‌آید.

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، نمایشگاه موسیقی کودک و نوجوان، از ۲۳ تا ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ در سالن حجاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار می‌شود؛ رویدادی که از نگاه بسیاری از فعالان فرهنگی، فرصتی ارزشمند برای تقویت نقش موسیقی در پرورش نسل آینده به شمار می‌آید.

سودابه سالم، موسیقیدان و پژوهشگر باسابقه حوزه کودک، با تأکید بر اینکه «موسیقی زبان طبیعی کودک است»، این نمایشگاه را گامی مهم در پر کردن شکاف میان فرهنگ رسمی و فرهنگ زنده دانست. او گفت: «کودکان و نوجوانان، حتی پیش از فراگیری زبان گفتار، با موسیقی ارتباط برقرار می‌کنند. آن‌ها از صداها و ریتم‌ها لذت می‌برند و با ساز زدن یا آواز خواندن، احساساتشان را بروز می‌دهند. موسیقی برای کودک فقط سرگرمی نیست؛ یک ابزار رشد است.»

به گفته سالم، این نمایشگاه صرفاً محلی برای اجرای موسیقی نیست، بلکه بستری برای تجربه، یادگیری و خلاقیت است. او با اشاره به چالش‌هایی که در ساختارهای رسمی پیرامون موسیقی وجود دارد، توضیح داد: «محدودیت‌های فرهنگی، ایدئولوژیک و سیاسی، از سخت‌گیری در صدور مجوز گرفته تا نبود حمایت آموزشی در مدارس، نه‌تنها هنرمندان را تحت فشار قرار می‌دهد، بلکه فضای رشد کودکان را نیز محدود می‌کند.»

سالم با بیان اینکه مردم همواره راه خود را به سمت موسیقی پیدا می‌کنند، ادامه داد: «از آموزش خانگی و فضای مجازی تا شنیدن موسیقی با تلفن همراه یا شرکت در برنامه‌های غیررسمی، جوانان و خانواده‌ها مسیرهای متنوعی برای ارتباط با موسیقی یافته‌اند.»

این پژوهشگر با اشاره به تفاوت‌های میان فرهنگ رسمی و فرهنگ مردمی گفت: «فرهنگ رسمی معمولاً در چارچوب‌های محافظه‌کارانه تعریف می‌شود، اما فرهنگ زنده بر پایه نیازهای واقعی و تجربه‌های زیسته مردم شکل می‌گیرد. موسیقی به‌عنوان زبانی سانسورناپذیر، همیشه راهش را به دل جامعه باز می‌کند؛ چه در قالب لالایی، چه ترانه‌های اعتراضی و چه در صدای نمایشگاه‌هایی از این دست.»

سالم در پایان تأکید کرد: «این نمایشگاه، موسیقی را از حاشیه به متن می‌آورد و نه‌تنها به رشد هنری کودکان کمک می‌کند، بلکه نمادی از مقاومت فرهنگی در برابر محدودسازی موسیقی است. پارادوکس محبوبیت موسیقی در برابر محدودیت‌های آن، تنها یک تناقض فرهنگی نیست؛ بلکه بازتابی از نیاز عمیق انسان به بیان، زیبایی و شنیده‌شدن است. برای ساخت آینده‌ای روشن‌تر، باید صدای این نسل را با دل و جان شنید.»

پایان//