از بچگی تا تبدیل شدن به بزرگسال سالم
دایره آزادی کودکان چقدر وسعت داشته باشد؟
یکی از از اهداف مهم در فرزندپروری کمک به فرزندمان است که در موقعیتهای مختلف زندگی تصمیمهای درست و متناسب با سن و سال خود بگیرد. تصمیماتی که بعضا به دلیل عدم آگاهی کافی به رفتار مناسب با کودک در سنین پایین تر تبدیل به چالشی سخت در دوران نوجوانی و جوانی خواهد شد.
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، تابستان آغاز شده است و پدر و مادرها می پرسند باید با فرزندانمان چگونه برخورد کنیم؟ چه کلاسهایی بروند که برایشان مفید باشد؟ اگر قرار باشد به فرزندانمان در جهت تکامل شخصیت، تواناییها و اعتمادبهنفسشا ن کمک کنیم تا به یک بزرگسالی که میتواند مستقل و سالم عمل کند، تبدیل شوند باید نیاز عاطفی اساسی آنها را به خود گردانی و عملکرد سالم را برآورده کنیم.
وقتی این نیاز در کودکی تامین شود باورهایی در ذهن او شکل میگیرد که اعتماد به امنیت، سلامت، عدم وابستگی و کفایت، احساس درونی تکامل، تمایز یافتگی، امنیت و ثبات، ابراز وجود، بیان خود و خوش بینی را به دنبال دارد.
وقتی نیاز به خودگردانی کودک تامین شده باشد، این پیامها را از خانواده دریافت میکنند:
من آزادم در مسیر زندگی جهت درست را با راهنمایی افراد مورد اطمینان مشخص کنم. من اجازه دارم به جاهایی که میخواهم بروم و خودم مسئولیت آن را بر عهده بگیرم. من فکر می کنم وقتی آسیب میبینم یا بیمار می شوم پدر و مادرم نگران من هستند. والدینم به من اعتماد دارند که انتخابهای هوشمندانهای میکنم و این اعتماد هر ساله به واسطه اینکه من در موقعیتهای جدید خودم را اثبات کردهام بیشتر هم میشود. به طور کلی موقعیتها در زندگی به بهترین وجه ممکن اتفاق میافتند.
ویژگیهای کودک خودگردان
تصور کنید کودکی واقعاً تمام این موارد را داشته باشد به نظر شما چه احساسی خواهد داشت اعتماد به نفس بالا، ایمن و با انگیزه
چگونه خودگردانی را در او میکشیم
گاهی وقتها پدر و مادرها برای ارتباط فرزندان با دوستانشان سختگیری بسیاری میکنند مثلاً به آنها اجازه نمی دهند در خانه دوستانش بازی کنند چرا که نگران اثر بدی که روی او میگذارد هستند. اجازه نمی دهند از اتوبوس مدرسه یا سرویس استفاده کند، چراکه ترس از آزار و اذیت، والدین را رها نمیکند. اجازه نمیدهند که کودکشان دوچرخه سواری کند. به تنهایی اتاقش را تمیز کند. یا غذایی برای خود درست کند. در بسیاری موارد هم میبینیم که والدین به طور واضح مشخص کردهاند که در مورد دانشگاه و شهری که قرار است فرزندشان در آن تحصیل کند، فقط خودشان تصمیم گیرنده هستند.
تابستان و فرصتها
یکی از از اهداف مهم در فرزندپروری کمک به فرزندمان است که در موقعیتهای مختلف زندگی تصمیمهای درست و متناسب با سن و سال خود بگیرد. از فرصت تابستان و انتخابهایی که پیش روی اوست، استفاده کنید. به آنها کمک کنید که از استعداد خود استفاده کنند تا بتوانند در آینده خودشان تصمیم بگیرند و حس خودگردانی و کفایت را بدون اتکای ناسالم به دیگران تجربه کنند.
عزت نفس
وقتی بچهها خیلی کوچکترند در مورد اینکه چه غذایی بخورند و چه لباسی بپوشند، تصمیم گیرنده هستند. هرچه بزرگتر میشوند نیاز است که تصمیمهای بیشتری به آنها واگذار شود، اما اگر والدین این نیاز را به خوبی درک نکنند، در دو سر طیف قرار میگیرند که هر دو اینها منجر به مشکلات فراوانی خواهد شد.
والدینی که افراط و تفریط می کنند آشکارا یا به طور پنهان عزت نفس کودکشان را دچار اختلال می کنند. این کودکان به طور دائم ناکام میشوند و افرادی ناامن و بیانگیزه خواهند شد. گاهی هم والدین بیش از حد کودکان خود را کنترل میکنند و در تمام مسائل آنها وارد میشوند. آنها تصور میکنند در حال حفاظت از کودک هستند اما در واقع عکس این اتفاق میافتد.
خودگردانی و انگیزه
خودگردانی توانایی درونی فرد در شروع، ادامه و تنظیم یک فعالیت است. یک فرد خودگردان عزت نفس بالایی دارد و وقتی رفتاری را انجام می دهد، میداند که خودش انتخاب کرده و فشار بیرونی او را مجبور به این انتخاب نکرده است. هر انتخابی که کنترل درونی فرد را کاهش دهد، انگیزه درونی او را کم میکند و به دیگران وابسته می سازد.
کنترلگری شدید روی کودکان، خودگردانی در آنها را از بین میبرد. اما منظور این نیست که آنها هر کاری دوست دارند انجام دهند و نیازی به نظم و مقررات ندارند. بلکه انضباط و تاکید بیش از حد بر قوانین باعث می شود قوانین و محدودیتها اثر عکس داشته باشند.
تابستانی پربار
خودگردانی در کودکان باعث میشود که وظایف متناسب با سن به آنها انگیزه درونی ببخشد. هر موفقیت و مهارت جدید، عزتنفس آنها را افزایش خواهد داد و باعث ایجاد انگیزه درونی در آنها میشود. در نهایت آنها به خودباوری میرسند که میتوانند با دنیای اطرافشان تعامل مثبت داشته باشند.
چالش بهینه
برای اینکه بتوانیم حد معقول از خودگردانی را در فرزندان ایجاد کنیم باید در حد بهینه از آنها انتظار داشته باشیم. قوانین مشخص و معینی تعیین کنیم و در کنترل یا آزاد گذاشتن آنها افراط و تفریط نکنیم.
آزادی بدهیم
وقتی در مورد موضوعی بحث می کنیم که در آن درست و غلط دخالتی ندارد و وابسته به اشخاص متغیر است، طوری با بچهها برخورد کنیم که در آن تحقیر و بی میلی نباشد. انتخاب کلاسهای تابستانی، انتخاب تعدادشان و انتخاب مربیها و محل، میتواند تمرین و شروع خوبی باشد.
انتهای پیام//