به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، سعید بابایی درباره به سرپرستی گرفتن کودکان معلول توسط برخی خانوادها از سال گذشته در کشور، اظهار کرد:

در حال حاضر تعداد محدودی برای فرزندپذیری کودک دارای معلولیت یا نیازمند درمان اقدام می‌کنند. این در حالی است که سال گذشته حدود ۲۰۰ خانواده و امسال بالغ بر ۱۰۰ خانواده اقدام به پذیرش این کودکان که بعضاً دارای اختلال اتیسم، HIV، هپاتیت و فلج مغزی بودند، کردند.

 

وی با بیان این که این کودکان در مواردی دارای اختلال اوتیسم، ایدز HIV، هپاتیت و فلج مغزی بودند، تاکید کرد: در برخی از این فرزندخواندگی‌ها دیده می‌شود که کودک پس از ورود به خانواده، مراحل درمان را سریع‌تر طی می‌کند و شرایط بهتری پیدا می‌کند.

 

بابایی در ادامه افزود: حدود هزار کودک دارای معلولیت یا نیازمند درمان زیر ۱۶ سال در مراکز بهزیستی به‌ سرمی‌برند که بی‌سرپرست یا فاقد سرپرست مؤثر هستند. خانواده‌های متقاضی این کودکان خارج از نوبت در اولویت قرار می‌گیرند.

 

مدیرکل کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی کشور با بیان این که معمولاً خانواده‌هایی به سمت پذیرش این کودکان می‌روند که آمادگی بیشتری نسبت به سایر خانواده‌ها دارند، گفت: بعضی از این کودکان علاوه بر نیاز مالی برای درمان، نیاز به توجه ویژه والدین دارند.

 

 

امید عابدشاهی یکی از خانواده‌هایی است که کودکان دارای معلولیت و بیمار را به فرزندی پذیرفته است. او معتقد است مسئله واگذاری این کودکان نیاز به آگاهی و توجیه خانواده‌ها دارد. خانواده باید با نیازهای این کودکان معلول آشنا شوند زیرا برخی دچار عارضه مادرزادی و در بازده زمانی مختلف نیازمند پیگیری درمان هستند.

 

وی معتقد است که همزیستی با کودک معلول زندگی ما را دچار چالش نکرد، همچنین صرف کودک بودن سختی و شیرینی خودش را دارد اما ذهنیتمان را دچار چالش کرد که کودکان بی‌سرپرست دارای معلولیت و و بیماری‌های خاص می‌توانند با چتر حمایتی یک خانواده زندگی خوبی داشته باشند.

 

خانواده‌هایی که این کودکان را به سرپرستی می‌گیرند ممکن است خودشان هم فرزندی داشته باشند و به گفته وی، وجه تمایز اغلب خانواده‌های متقاضی کودکان دارای معلولیت یا بیمار مسئولیت‌پذیری بالای آنها است؛ بنابراین این نوع فرزندخواندگی ارتباط زیادی به توانمندی مالی و تحصیلات خانواده‌ها ندارد؛ از این‌رو سعی می‌کنیم خانواده‌های بسیاری را نسبت به فرزندپذیری با تجربه‌نگاری دیگر خانواده‌های فرزندپذیر آشنا کنیم تا سهم کوچکی در فرهنگ‌سازی این کار خیرخواهانه داشته باشیم.