در گفت‌وگو با آزنیک مطرح شد

از گرایش کودکان به کی‌پاپ تا لاکچری شدن آموزش موسیقی در ایران

مسعود عبدالرحمن، آهنگساز کودک و نوجوان با انتقاد از وضعیت نابسامان موسیقی در ایران هشدار داد که معنای واقعی موسیقی از بین رفته است. او با تأکید بر لزوم تولید آثار اصولی برای کودکان گفت: نبود پلتفرم تخصصی، گرایش به موسیقی پاپ و کی‌پاپ، مشکلات اقتصادی، گرانی سازها و هزینه بالای آموزش موسیقی، آینده این حوزه را با تهدید جدی مواجه کرده است.

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، مسعود عبدالرحمن، آهنگساز و تنظیم کننده موسیقی کودک و‌نوجوان در گفت‌وگو با این رسانه با انتقاد از وضعیت موسیقی کشور گفت: امروز کل فضای موسیقی در ایران به‌هم‌ریخته است و می‌توان گفت معنای واقعی موسیقی تقریباً از بین رفته؛ آنچه امروز می‌شنویم در سطحی نازل و تحریف‌شده قرار دارد.

وی با اشاره به ضرورت توجه ویژه به موسیقی کودک افزود: موسیقی کودک باید بر پایه مجموعه‌ای از المان‌های مشخص شکل بگیرد؛ اشعاری متناسب با سن، ریتم‌های ساده‌تر، عروض کوتاه، سازبندی اصولی و کلامی که دارای مفهوم باشد. اما در عمل هیچ‌کدام از این موارد رعایت نمی‌شود و آثار کودکانه بیشتر به سمت موسیقی پاپی هدایت شده‌اند که خودِ موسیقی پاپ نیز دیگر غنای گذشته را ندارد.

عبدالرحمن ادامه داد: امروزه کودکان علاقه‌مند به موسیقی کی‌پاپ شده‌اند؛ گرچه این جریان در سراسر دنیا رواج یافته است، اما لازم است کارشناسی و آسیب‌شناسی دقیقی انجام دهیم تا بتوانیم کودکان را به سمت موسیقی اصیل ایرانی سوق دهیم. شخصاً در بسیاری از آثارم تلاش کرده‌ام از سازهای ایرانی همچون کمانچه، تار و سه‌تار استفاده کنم تا گوش کودکان از همان کودکی با دستگاه‌های ایرانی آشنا شود.

وی با تأکید بر جای خالی پلتفرم‌های اختصاصی موسیقی کودک گفت: این بخش به‌شدت مغفول مانده است؛ در حالی‌که آینده موسیقی کشور به دست همین کودکان رقم می‌خورد و باید خوراک هنری مناسب در اختیارشان قرار گیرد. خانواده‌ها نیز به‌شدت مشتاق وجود چنین بسترهایی هستند.

این آهنگساز در ادامه به تغییر ذائقه عمومی اشاره کرد و افزود: روزگاری کتاب‌های قصه و بازسازی موزیکال داستان‌هایی چون «لوبیای سحرآمیز» یا «علی‌مردان خان» طرفداران زیادی داشتند، اما امروز به دلیل سهولت دسترسی به محتوای آنلاین و نبود صرفه اقتصادی، تهیه‌کنندگان دیگر تمایلی به سرمایه‌گذاری در این حوزه ندارند.

وی تأکید کرد: اقتصاد نقش پررنگی در افول موسیقی داشته است. قیمت نجومی سازها باعث شده خانواده‌ها توان خرید سازهای اصلی چون پیانو، ویولن و گیتار را نداشته باشند و به‌جای آن سازهایی مانند کالیمبا یا هنگ‌درام که ارزان‌ترند مورد استقبال قرار گیرند.

به گفته عبدالرحمن، یادگیری موسیقی نیز این روزها به یک هنر لاکچری تبدیل شده است. بسیاری از خانواده‌ها توان ثبت‌نام فرزندان خود در کلاس‌ها را ندارند و از سوی دیگر، مدرسان موسیقی نیز به دلیل مشکلات معیشتی نمی‌توانند با دستمزد کمتر فعالیت کنند؛ در نتیجه آموزش موسیقی از سبد خانوار حذف می‌شود.

او همچنین از وضعیت نابسامان آموزشگاه‌های موسیقی انتقاد کرد و گفت: هزینه اجاره آموزشگاه‌ها با توجه به نرخ بالای مسکن و تعداد محدود هنرجویان دیگر توجیه اقتصادی ندارد. در کنار این مشکلات، مالیات‌های سنگین و هزینه‌های شهرداری بابت نصب تابلوهای تبلیغاتی، آموزشگاه‌ها را به سمت تعطیلی سوق داده است.

عبدالرحمن در پایان اظهار داشت: ای کاش دولت به این حوزه ورود کند و با راه‌اندازی کلاس‌های آموزش موسیقی در فرهنگسراها، زمینه تدریس اساتید را فراهم آورد. در این صورت هزینه‌ها کاهش می‌یابد و خانواده‌ها ترغیب می‌شوند فرزندانشان را به آموزش موسیقی علاقه‌مند کنند.

پایان//