آزنیک گزارش می‌دهد

۲۰٪ کودکان ایرانی قربانی آزار جنسی؛ ۹۰٪ موارد توسط نزدیکان

بر اساس برخی مطالعات، حدود ۲۰ درصد از کودکان در ایران تجربه‌ای از آزار جنسی دارند. نکته مهم و تکان‌دهنده این است که بیش از ۹۰ درصد این موارد توسط اعضای خانواده، آشنایان یا نزدیکان کودک اتفاق می‌افتد.

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آزنیک، در سال‌های اخیر، افزایش گزارش‌های مربوط به آزار و اذیت جنسی کودکان در ایران، جامعه را با چالشی جدی و نگران‌کننده مواجه کرده است. طبق تحقیقات و بررسی‌های انجام‌شده توسط سازمان‌های مردم‌نهاد، فعالان اجتماعی و برخی نهادهای رسمی، درصد قابل توجهی از کودکان ایرانی در سنین مختلف، به‌ویژه در محیط‌های خانوادگی و آموزشی، با اشکال مختلفی از آزار جنسی مواجه شده‌اند.

بر اساس برخی مطالعات، حدود ۲۰ درصد از کودکان در ایران تجربه‌ای از آزار جنسی دارند. نکته مهم و تکان‌دهنده این است که بیش از ۹۰ درصد این موارد توسط اعضای خانواده، آشنایان یا نزدیکان کودک اتفاق می‌افتد؛ نه توسط غریبه‌ها. این مسئله زنگ خطر مهمی برای نهادهای تربیتی، قضایی و فرهنگی کشور است، چراکه نشان می‌دهد محیط‌هایی که باید امن‌ترین مکان برای رشد کودک باشند، گاه خود به بستر وقوع چنین خشونت‌هایی تبدیل می‌شوند.

یکی دیگر از ابعاد تلخ این موضوع، مربوط به کودکان کار است. بر اساس اظهارات «رضا قدیمی»، مدیرعامل سابق سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران، در بررسی ۴۰۰ کودک کار، مشخص شد حدود ۹۰ درصد آن‌ها تجربه آزار جنسی داشته‌اند. این کودکان به دلیل وضعیت اقتصادی، نبود سرپناه و نداشتن حمایت قانونی و خانوادگی، در معرض بیشترین آسیب‌ها قرار دارند.

در موارد متعددی نیز، گزارش‌هایی از وقوع آزار جنسی در محیط‌های آموزشی به گوش می‌رسد. این اتفاقات گاه بین همسالان و گاه حتی توسط معلمان و مربیان رخ داده است. نبود آموزش‌های لازم برای پیشگیری، عدم آگاهی کودکان از مرزهای شخصی، و همچنین ترس از بازگو کردن چنین تجربیاتی، باعث شده بسیاری از این موارد گزارش نشوند و کودک در سکوت رنج ببرد.

از سوی دیگر، نبود قوانین جامع حمایت از حقوق کودکان و همچنین ضعف در اجرای همان قوانین موجود، باعث شده که مجرمان با احساس امنیت بیشتری به این اعمال دست بزنند. بسیاری از خانواده‌ها نیز به دلیل ترس از آبرو یا عدم آگاهی، حاضر به شکایت یا پیگیری حقوقی نیستند.

کارشناسان حوزه کودک و روان‌شناسان تأکید می‌کنند که راه‌حل مقابله با این بحران، تنها در مجازات سنگین‌تر برای مجرمان نیست، بلکه نیاز به یک بسته کامل از آموزش‌های جنسی متناسب با سن کودک، توانمندسازی خانواده‌ها، فرهنگ‌سازی عمومی و حمایت قانونی گسترده دارد.

در نهایت، اگرچه برخی نهادها تلاش‌هایی در جهت مقابله با این معضل انجام داده‌اند، اما هنوز این تلاش‌ها به سطحی نرسیده‌اند که بتوانند از گسترش آن جلوگیری کنند. تا زمانی که آموزش، قانون و فرهنگ عمومی در این زمینه همسو نباشند، آسیب‌های جدی به کودکان – که آینده‌سازان این کشورند – ادامه خواهد داشت.

پایان//