تعریف کامل والدگری و دسته بندی والدین در تربیت فرزندان

ممکن است آموزش کودکان یا تربیت بچه یک موضوع شخصی به نظر برسد. این حق والدین است که تصمیم بگیرند چگونه فرزند خود را تربیت کنند. با این وجود، محققان آن را مهم‌ترین مسئله بهداشت عمومی پیش روی جامعه ما می‌دانند. روش‌های مخرب تربیتی نه‌تنها بر کودک بلکه بر کل جامعه نیز تأثیر جدی دارد. والدگری در حقیقت فرایند تقویت و حمایت از پیشرفت فیزیکی، عاطفی، اجتماعی و فکری فرزند از نوزادی تا بزرگسالی است. در این مقاله قصد داریم شما را با انواع والدگری، جلوگیری از آموزش حسادت به نوجوانان، والدین وسواسی، روش‌های افزایش اعتمادبه‌نفس کودکان همچنین تاثیر انرژی پدر روی فرزند و تاثیرات انرژی مادر روی فرزند و ... آشنا کنیم با ما همراه باشید. 

 

 

تربیت صحیح کودکان و نوجوانان شما می‌تواند بر همه‌چیز تأثیر بگذارد، از وزن فرزندتان گرفته تا احساس او نسبت به خودش. مهم است که اطمینان حاصل کنید که سبک فرزندپروری شما درست است، زیرا نحوه تعامل شما با فرزندتان و نحوه انضباط او بر او تا پایان عمر و روی افزایش اعتمادبه‌نفس کودکان شما تأثیر می‌گذارد.

از نظر روان‌شناختی، مهارت‌های بد والدین می‌تواند منجر به مشکلات سلامت روانی و رشدی کودکان می‌شود. روش‌های مخرب تربیتی می‌تواند باعث دو نوع مشکل عمده در سلامت روان شود: مشکلات درونی مانند افسردگی، مشکل در کنترل اضطراب کودک یا اختلالات شخصیتی و مشکلات بیرونی مانند پرخاشگری و خشونت.

مطالعات نشان می‌دهد که تربیت ضعیف والدین، به‌ویژه تنبیه پرخاشگرانه، یکی از بزرگ‌ترین علل رفتارهای بیرونی است که منجر به بزهکاری نوجوانان می‌شود. کودکی بد ممکن است در بزرگسالی منجر به جنایت، اعتیاد به مواد مخدر یا اعتیاد به الکل و ... شود.

دانستن چگونگی تشخیص و پیشگیری از روش‌های مخرب تربیتی دیگر فقط یک موضوع شخصی یا تفاوت در فلسفه تربیت بچه نیست. اثرات بد والدینی بر جامعه می‌تواند بسیار جدی باشد. آن‌ها می‌توانند بر کنترل اضطراب کودک، ایمنی و ثبات یک جامعه تأثیر بگذارند.

 

در زیر انواع والدگری بد را مورد بررسی قرار می‌دهیم. 

 

·         والدین بی مسئولیت

·         والدین کم انرژی

·         والدین حسود

 

 

یکی از انواع والدگری والدین بی مسئولیت است، در این نوع از فرزندپروری پدر و مادر مسئولیت و نقش والدگری خود را نمی‌پذیرند، بیشتر در این خانواده‌ها پدر نقش کسی که فقط باید پول خرج کند و مادر نقش پرستار را بازی می‌کند این‌ها والدینی هستند که به بچه‌هایشان توجه کافی ندارند، بچه‌ها معمولا در این خانواده‌ها بشدت به دنبال توجه هستند، کمبود عاطفی دارند و معمولا در بزرگسالی شخصیت نمایشی پیدا می‌کنند یعنی هر کاری می‌کنند که از دیگران توجه دریافت کنند چه این توجه مثبت باشد یا می‌خواهد منفی برایشان فرقی نمی‌کند.

 

 

دسته دیگر انواع والدگری والدین کم انرژی هستند، این‌ها هم تقریبا شبیه والدین بی مسولیت هستند، اما فرقشان این است که والدین بی مسولیت اصلا نمی‌دانند که چه کاری باید انجام دهند ولی والدین کم انرژی می‌دانند ولی خیلی حس و حال والدگری ندارند این هم به دلیل این است که خیلی در نقش والدگری شان غرق شده‌اند و یا خیلی اشباع‌شده‌اند و همه‌اش دنبال پدر و مادری کردن هستند به‌غیراز پدر و مادری کردن نقش دیگری را بلد نیستند، همه ما غیر از پدر و مادر بودن نقش‌های دیگری مثل کارمند یک شرکت، فرزند یک خانواده و... هستیم ولی این دسته از والدین در آن نقش پدر و مادری خود تمرکز دارند و فکر می‌کنند نقش دیگری ندارند معمولاً فرزندان این دسته از والدین نیز مثل والدین بی مسولیت هستند کمبود توجه دارند ، بی مسولیت هستند خود والدین نیز هنگام بزرگسالی فرزندان ممکن است دچار بیماری افسردگی و یا سایر بیماری‌های روان‌تنی شوند.

 

 

دسته دیگر انواع والدین، والدین حسود هستند، درست است که به‌ظاهر به فکر فرزندان هستند مثل والدینی که مدام فرزندانشان را از این کلاس به اون کلاس ثبت‌نام می‌کنند و برای آموزش کودکان، آن‌ها را به مدارس پرخرج می‌فرستند در حقیقت این‌ها باعث آزار بچه می‌شود و اجازه نمی‌دهد بچه، بچگی خود را بکند و آن نیازهایی که در این سن دارد برآورده شود. درواقع والدین می‌خواهند با این کار نشان دهند همه‌چیز عالی است و در بهترین حالت ممکن خود قرار دارد. بچه‌های این نوع از والدین هم دچار کمبود عاطفی و کمبود توجه هستند.

 

 

برای جلوگیری از آموزش حسادت به نوجوانان،  والدین آگاه و باتجربه از دوران کودکی، باید نسبت‌ به فرزندان خود‌ رفتاری‌ محبت‌آمیز و عادلانه داشته باشند و هیچ تبعیضی‌ بین‌ آنان قائل نشوند. اما والدین نباید با همه فرزندان خـود به یک روش ثابت‌ و یکسان‌ رفتار کنند، زیرا خصوصیات، نیازها و خواست‌های‌ کودکان‌ با هم‌ فرق‌ دارد‌. ازاین‌رو برای تربیت صحیح کودکان و نوجوانان باید بر اساس خصوصیات، توانایی‌ها و احتیاجاتشان با آنان رفتار شود. 

 همچنین مادران و مـربیان کودک بـاید در رفتار با کودکان متعادل‌تر و پخته‌تر عمل کنند و از مقایسۀ کودکان با یکدیگر و تبعیض بـین آن‌ها شدیدا پرهیز کـنند و بـه کودکان توجه یکسانی داشته بـاشند، و اگـر‌ قصد‌ تشویق یکی از آن‌ها را‌ دارند‌، نباید موجبات رنجش دیگران را فراهم کنند.

 

 

والدین وسواسی، یکی از انواع والدین بسیار کمال‌گرا بوده و نمی‌توانند به کودکان اجازه دهند که کارهایشان را به سبک خودشان انجام دهند. و لذا کودک تصور می‌کند که به‌تنهایی قادر به تصمیم‌گیری یا انجام کارهایش به‌طور صحیح نیست. درواقع کودک همواره خود را تحت کنترل والدین می‌بیند و کنترل نیز می‌تواند موجب سرکشی در آن‌ها شود.

به نظر این نوع از انواع والدگر، ناقص بودن به معنای بدبودن است و برایشان اضطراب‌آور است. به همین دلیل ترجیح می‌دهند کارها را خودشان انجام دهند تا فرزندشان. این افراد نه‌تنها با این کار باعث افزایش اعتمادبه‌نفس کودکان نمی‌شوند بلکه آن را از بین می‌برند.

 

 

تحقیقاتی که در حوزه رشد کودکان انجام‌گرفته نشان می‌دهد نقش پدر بسیار فراتر از تاثیرات انرژی مادر روی فرزند است و این بدان معناست که مشارکت پدران در فرزند پروری، قابلیت متفاوتی را به‌ویژه در حیطه روابط اجتماعی، در کودکان پرورش می‌دهد، هرچند تعامل میان مادر و فرزند نیز از اهمیت برخوردار است، اما ارتباط با پدر بیش از تعامل با مادر در موفقیت یا شکست‌های آینده فرزندان در تحصیل یا در ارتباط با همسالان نقش دارد. بدون شک این یافته بسیار شگفت‌انگیز است به‌ویژه که معمولاً مادران اوقات بیشتری را با فرزندان خود می‌گذرانند. دلیل این نفوذ و تاثیر عمیق پدران بر فرزندان می‌تواند این باشد که رابطه با پدر باعث برانگیخته شدن هیجانات شدید در کودکان می‌شود.